- Mam nadzieje, że twoja drobna kontuzja nie wpłynie na twą skuteczność w boju. Spotkamy się za 15min przy zachodniej bramie nie zapomnij o ekwipunku.

Cieszyłem się na myśl o wyprawie, zabrałem mój skromny ekwipunek, składający się ze strawy i drobnego oręża, po czym zwróciłem się do Barbarosa:
-Może weźmiemy kilkunastu Uruk-hai do towarzystwa, w końcu nie znamy liczebności przeciwnika?

Każdego z was denerwował deszcz i błoto. Isengard zaś nie zważając na pogodę tętnił życiem. Na ulicach było pełno ludzi, przeszkadzających wam w szybkim poruszaniu się po mieście.

Za chwilę przychodzę ale jak się okazuje nie idę z żadną świtą.
- Niestety zapomniałem, że większość wojsk jest teraz po za obrembem miasta ale nie szkodzi mam coś lepszgo - mówiąc to głośno gwiżdżę, a po chwili przybiegają dwa wielkie śnieżno-szare wargi - Mam nadzieje, że umiesz na nich jeździć - pytam po czym rychło wskakuje na jednego z nich - przed nami długa droga mam nadzieje, że zleci ona szybko....

Mimo niewielkiego doświadczenia w dosiadaniu wargów, śmiało udałem się w podróż podążając za Barbarosem wąskim wąwozem, po niecałym dniu drogi docieramy wspólnie na miejsce...

Póki co nic nie staje na waszej drodze. Rozpętała się burza, a wy jedziecie przez wąwóz i rozmawiacie...

- Deszcz sprzyja treningowi, a im rzęsistszy tym lepszy. Po za tym słońce źle sprzyja na twój wzrok więc jaką niby pogodę lubisz?

Najodpowiedniejszy dla mnie jest głęboki mrok, w cieniu jaskiń czuje się najpewniej. Prowadzony przenikliwym spojrzeniem Wielkiego Oka, piskiem Nazguli i żelazną pieśnią Orków. To jest coś czego mi brakuje w Isengardzie. Biały Czarodziej, ze swoją armią nie jest w stanie oddać mi atmosfery panującej w Mordorze. Po chwili milczenia zadaje pytanie
-Jak długo przewidujesz jeszcze podróżować?

Ponownie błyskawica rozświetliła nieboskłon, ale wy nie zwróciliście na to większej uwagi, gdyż w lesie prawie nie było tego widać... Znów dało się słychać potężny grzmot. Szum spadającego deszczu był dookoła was. Musieliście teraz odnaleźć wzgórze, o którym pisał zwiadowca...

- to pewnie tylko leśna zwierzyna inaczej rzucił by się bezwzględnie. Jedźmy dalej wzgórze jest prawie że po przeciwnej stronie lasu.

Zsiadam z warga, zainteresowało mnie co takiego odkrył w dole, nachyliłem się nad krawędzią, dół miał około 6 metrów głębokości. Ujrzałem tam stęchłe, śmierdzące zwłoki Goblinów. Było ich mnóstwo. Bardzo możliwe, że zaciągnęły je tutaj Krasnoludy z gór, po stoczonych bataliach między tymi dwoma nacjami. Zacząłem się domyślać, że tajemniczym wrogiem zwierającym szyki w tym lesie mogą być właśnie Krasnoludy, były to jednak tylko wstępne przypuszczenia...
-Co o tym sądzisz? rzekłem do dumnie zasiadającego na Wargu Barbarosa

AVECES, JA PISZĘ CO ZNALAZŁEŚ W DOLE I CZY TO BYŁY CIAŁA GOBLINÓW CZY KUPA SŁONIA... -.-

Więc gdy podszedłeś do rowu, zobaczyłeś rozkładające się ciało uruk haia ze strzałą w ręku...

- Zapewne tak, zaraz to sprawdzę - po czym zsiadłem z Warga i podszedłem do zwłok - Tak to on. Ciekawe wzgórze o którym pisał znajduje się znacznie dalej od tego miejsca, a skoro został otruty nie ma szans aby doszedł aż tutaj.

Spokojnie Barbaros, zaraz cie uwolnię. Uważaj tylko, aby nie upaść z impetem na ziemię. Mówiąc to podchodzę na wargu, po czym staję na nim, aby dosięgnąć spętanej nogi mego towarzysza. Jedno cięcie i jest już wolny...